Jij bent niet goed, je moet naar de psychiater.
Het is eind 2018 en de woorden galmen na in mijn hoofd, terwijl ik langzaam de trap op loop en mijn tranen de vrije loop laat. Dit is niet hoe ik het voor mij zag toen wij dolverliefd besloten te gaan samenwonen.
Het is wel de realiteit van nu.
Ergens weet ik dat hij gelijk heeft. Het gaat echt niet goed met mij. Al lange tijd loop ik op mijn tenen, het lukt mij nog net het hoofd boven water te houden.
Op dat moment, als de deur nog in zijn sponning trilt, besluit ik: De elkaar steeds sneller opvolgende woordenwisselingen, de hardheid in de ruzies, die dikke stevige muur die ik om mij heen heb gebouwd waar niemand doorheen breekt… dit wil ik niet meer. Het moet anders.
Het voelt veilig achter die muur, daar waar ik mij steeds opnieuw achter verschuil. Maar zo veilig als het lijkt is het niet. Ik ben bang. Doodsbang dat iemand ziet dat ik helemaal niet zo stevig sta. Dat ik helemaal niet zo zelfverzekerd ben.
Want achter die muur zit een onzeker en kwetsbaar meisje verscholen dat bang is.
- Bang dat ze niet goed genoeg is.
- Bang het niet goed te doen.
- Bang in de breedste zin van het woord.
Dat kwetsbare meisje draag ik al heel lang bij mij. En daardoor ben ik steeds opnieuw heel druk en hard aan het werk om mijzelf te bewijzen. Steeds opnieuw wil ik iedereen laten zien dat ik het wel kan. Zodat ik nooit meer de woorden hoef te horen, vernietigend gesproken toen ik 12 was en mijn middelbare-schooladvies kreeg: ‘Dat is niet zo mooi Marjolein’.
Het voelde nooit als goed genoeg.
Want wat ik toen voelde, was wanhoop, verdriet, woede. Nooit meer wil ik mij voelen zoals ik mij toen gevoeld heb. En daarom besloot ik ervoor te zorgen dat ik het tegendeel ging bewijzen door te slagen in welke uitdagingen dan ook nog op mijn pad zouden komen. Dit bracht een enorme innerlijke kracht en een niet te temmen vuur in mij naar boven.
Ik kan het wel.
Ik ben niet dom.
Ik zal het jullie eens laten zien.
23 jaar lang ging ik door op deze kracht. En ja, ik bewees het tegendeel elke keer weer. De keerzijde was echter dat die muur die ik om mij heen bouwde in die 23 jaar dikker en dikker werd.
Mijn bestaansrecht hing af van mijn innerlijke drive om goed genoeg gevonden te worden. Goed genoeg door mijn omgeving. Goed genoeg voor de mensen om mij heen. Ik deed alles om te laten zien dat ik er mocht zijn.
Met alles wat ik deed overschaduwde het gevoel van niet goed genoeg zijn mijn levensgeluk. Wat ik ook deed, wat iedereen ook zei. Het voelde nooit als goed genoeg.
Tot dat moment van die knallende ruzie. Ik wist dat het tijd was te laten zien wie werkelijk ben, achter die hoge en veel te dikke muren.
En zo geschiede. Ik ging niet naar de psycholoog, simpelweg omdat ik wist dat ik daar niet moest zijn. Het vertrouwen dat die mij zou kunnen helpen had ik niet. Want wat ik nodig had was uit mijn hoofd komen, dat is waar ik al die tijd zat. Ik moest terug naar mijn gevoel, mijn innerlijke wijsheid, en zo terug naar mijn hart.
Ik vond de weg naar mijzelf terug
Ik zocht het in de “alternatieve hoek” en zo kwam Kirsten op mijn pad. Kirsten die mij begeleide om stapje voor stapje terug te komen bij mijn gevoel. Met veel geduld liet zij mij de weg terug naar mijzelf zien. Dit zorgde ervoor dat de mega dikke en hoge muur steen voor steen afbrokkelde.
Ik werd uitgedaagd mijn denken te stretchen, de opgesloten onmacht, tranen en verdriet aan te kijken.
Ik leerde stap voor stap mijzelf lief te hebben en in te zien dat ook ik bestaansrecht heb en dat mag opeisen.
Ik leerde de verbinding te maken met dat kleine meisje in mij. Waardoor ik veel beter kon voelen wat ik nodig heb en kon stoppen met keihard werken om het de ander naar de zin te maken.
Ik durfde weer te luisteren naar de fluisteringen van mijn hart en lijf en bovenal mijn intuïtie. Want mijn intuïtie was als klein meisje al heel erg sterk, alleen had ik ook dat jarenlang weggestopt.
En wat mij al dat opleverde was en is prachtig:
Ik stop mijn gevoel van onmacht en verdriet niet langer weg, zeg nu tegen de ander wat bepaald gedrag of uitspraken met mij doen. Op een liefdevolle manier en niet langer met verwijten en boosheid om mijzelf te beschermen. Omdat ik nu weet wat ik waard ben omdat ik mij hier niet meer onzeker over voel. Ik sta nu voor wie ik ben en wat ik doe, zonder mij langer te schamen of mij schuldig te voelen naar de ander.
Doordat ik nu de verbinding kan maken met mijzelf kan ik ook de verbinding maken met de ander. Zo ook in mijn relatie, die nu zoveel diepgaander is, als dat die was.
Doordat ik nu vele mate beter voor mijn eigen energie zorg en duidelijk mijn grenzen aangeef en weet wat ik wil, voel ik ook veel beter wat de ander nodig heeft. Wat die nog niet uitspreekt of nog niet uit durft te spreken.
Doordat ik zo’n deep dive in mijzelf heb gemaakt heb ik geleerd het beschadigde kleine meisje in mij gerust te stellen. Waardoor ik mij veel minder snel van de wijs laat brengen. Ik stevig sta en durf te vertrouwen op mijn gevoel en dus mijn intuïtie. Hierdoor durf ik te zeggen wat ik nodig heb en laat ik mij niet meer zo snel uit het veld slaan.
Die hele reis heeft mij laten zien dat wij allemaal onze gekwetste ik, het kleine meisje of jongetje, met ons meedragen. Als je gaat leven naar de maatstaven van dat kleine meisje of jongetje en dus je gekwetste ik, blijf je hangen. Hangen in de rol van slachtoffer. In die rol is niemand goed genoeg en kan niemand het goed doen. Als je dat kunt zien en ook werkelijk kunt voelen, dan ben jij klaar bent voor jouw transformatie. Wil en durf jij echt vriendjes te worden met jouw gekwetste ik, dan zal er een verandering komen.
- Het zal ervoor zorgen dat ook jij:
- Je weer vrij voelt. Vrij in je lijf en in je leven.
- Je weer blij voelt, blij omdat je goed bent zoals je bent.
Weer te kiezen voor jezelf en de dingen die goed zijn voor jou. Daar waar jij blij van wordt en daarmee eis jij jouw bestaansrecht op.
De mensen om jou heen zullen zien dat jij in je kracht gaat staan. Je zult mensen die jou niet langer dienen en jou liever in je oude rol zien los durven laten om zo plaats te maken voor nieuwe energie en de juiste mensen die echt bij jou passen. Zodat ook jij je niet langer hoeft te verschuilen achter die grote en veel te dikke muur. En jij echt helemaal jezelf kunt zijn. Net zoals ik dat nu kan.
Klaar met verstoppertje spelen
Want als je heel eerlijk bent naar jezelf is dit wat jij wilt, en daarom ben ik er voor jou. Want jij voelt tot in je tenen dat je niet langer wilt blijven waar je nu bent. Jij wil je niet langer slachtoffer voelen van je eigen gedachten en patronen.
Jij verstopt je niet langer achter jouw muur omdat jij weer wilt genieten van het leven. Je voelt in iedere vezel van je lijf dat jij het meer dan waard bent.
Voel wat het met jou doet als jij 100% aanwezig bent in je lijf en jij er 100% mag zijn. Jouw bestaansrecht als mooi mens.
Kun jij voelen tot in je tenen dat jij niet wilt blijven waar je nu bent, en dat jij klaar bent voor jouw transformatie en dat jij net als ik weer wil genieten van het leven zonder muren, maskers en negatieve woorden die jij jezelf maar blijft vertellen.